«Ένα βομβαρδιστικό αεροσκάφος μεταφέρει κατά την απογείωσή του 12 δωδεκάδες βόμβες, η καθεμία από τις οποίες ζυγίζει 10 κιλά. Κατευθύνεται προς το κέντρο του ιουδαϊσμού, τη Βαρσοβία, την οποία βομβαρδίζει. Κατά την απογείωσή του, φορτωμένο με τις βόμβες και μεταφέροντας 100 κιλά καυσίμων, το αεροσκάφος ζυγίζει περίπου οκτώ τόνους. Κατά την επιστροφή από τη σταυροφορία, το πρόσθετο βάρος του ανέρχεται στα 230 κιλά. Πόσα κιλά ζυγίζει το αεροσκάφος, όταν είναι εντελώς άδειο;».
«Η συντήρηση ενός διανοητικά ανάπηρου ατόμου στοιχίζει περίπου στο κράτος 4 μάρκα τη μέρα. Στη Γερμανία αυτή τη στιγμή υπάρχουν 300.000 διανοητικά ανάπηροι. Πόσο στοιχίζει συνολικά η περίθαλψη αυτών των ανθρώπων; Πόσα δάνεια γάμων των 1.000 μάρκων θα μπορούσαν να χορηγηθούν με αυτά τα χρήματα;».
Αυτές οι δύο εκφωνήσεις σε διαγωνίσματα φυσικής και μαθηματικών, σε τελικά διαγωνίσματα της ναζιστικής Γερμανίας, είναι ένα μικρό δείγμα του ρατσιστικού και μιλιταριστικού χαρακτήρα που είχε πάρει η παιδεία, κατά τη δωδεκαετή κυριαρχία των Ναζί στη χώρα....
Tο σχέδιό τους ήταν η μετατροπή του εκπαιδευτικού συστήματος σε γραμμή παραγωγής πειθήνιων, πιστών και φανατισμένων υπηκόων για το τρίτο ράιχ....
Για τους μαθητές που διακρίνονταν στις ιδιαίτερες απαιτήσεις του καθεστώτος, υπήρχαν «Τα Σχολεία του Αδόλφου Χίτλερ», όπου προετοίμαζαν τους επόμενους ηγέτες της Γερμανίας. Εκεί, κατόπιν σκληρής εξαετούς φοίτησης, οι απόφοιτοι προωθούνταν στα πανεπιστήμια ή στον στρατό. Για τους αριστούχους της σχολής, το επόμενο βήμα ήταν η εκπαίδευση στα Κάστρα του Τάγματος, όπου η εκπαίδευση ήταν σκληρή έως βάναυση, με αποκορύφωμα στρατιωτικά γυμνάσια με πραγματικά πυρά. Όταν πια αποφοιτούσαν από τις στρατιωτικές σχολές, οι πιο ικανοί και φανατικοί Ναζί προορίζονταν για την επάνδρωση των διοικητικών θέσεων στα επίλεκτα τμήματα των Ες Ες, που ήταν οι πραιτοριανοί και η ελίτ του ναζιστικού καθεστώτος. Ήταν πια ιδεολογικά και ψυχολογικά έτοιμοι για τα χειρότερα εγκλήματα, τα οποία και έπραξαν....
